Ze ging zitten. Rolde zich op in haar stoel. Ze zat niet erg gemakkelijk, maar dat kon ook niet, omdat de hardplastic stoel daar niet voor gemaakt was.
Ze probeerde zichzelf te omarmen en kneep haar ogen dicht tot ze pijn deden en begonnen te tranen.
[..]
Toen ze ging verzitten omdat ze last kreeg van de spieren in haar onderrug, glimlachte ze, en zei:
"Ik voelde je heel sterk. Ik zag je, zingend."
Mooi..
ReplyDelete